Radna Żychowska pogubiła się w zeznaniach. Współtwórczyni referendalnej kaszany desperacko próbuje szwindlować w umysłach obywateli. Choć od ujawnienia oficjalnych wyników, rzetelnej analizy i zdemaskowania rzeczywistych zamiarów politycznej operacji w samorządzie minęły już cztery miesiące, radna nie ustaje w odwracaniu kota ogonem. O szczegółach redaktor naczelny.

Trudno o stanowczą powściągliwość w obliczu eskalacji kłamstw i nieuczciwego postępowania. Ujawnione przez naszą redakcję fakty dotyczące ubiegłorocznego referendum stały się fundamentem do budowania nowej, zdrowej i uczciwej rzeczywistości. Nie wszyscy jednak grają fair. Współodpowiedzialni za referendalne fiasko, gdzie tylko 14 proc. mieszkańców uprawnionych do głosowania spośród 12264 wzięło udział w niedzielnym referendum, które według zapewnień grupy radnych, miało być początkiem koniecznych zmian na stanowisku burmistrza, nie poczuli potrzeby złożenia mandatów. Choć zdecydowana większość ankietowanych uważa, że radni, którzy głosowali za przeprowadzeniem referendum, powinni zrezygnować z pełnienia funkcji przed upływem kadencji (Wyniki sondażu nie pozostawiają złudzeń. 75 proc. ankietowanych: Radni do dymisji. [WYNIKI SONDAŻU]), nikt z inicjatorów nie podał się dymisji. Próżno oczekiwać więc na takie decyzje. Mało z tego.

Nieporozumienie. Referendalne fiasko

Nie da się ukryć, że frekwencja na poziomie 14,04 proc. to najlepszy dowód, że referendum było nieporozumieniem. Nie osiągnęło nawet połowy wymaganej liczby głosów, aby jego wynik mógł odegrać znaczenie i zmienić bieg historii, na który bardzo liczyła grupa radnych. Zamiast spektakularnego sukcesu, sromotna klęska. Referendalne fiasko to wypadkowa cynizmu, pozornej nieomylności, zacietrzewienia i politycznego niespełnienia. Polityczna hucpa na koszt podatnika odcisnęła piętno w wielu obszarach naszej gminy. O referendalnym fiasku, porażce i kompromitacji inicjatorów słychać niemal ze wszystkich zakamarków. I choć kurz już opadł, to zakulisowe rozgrywki nadal trwają w najlepsze.

Fakty wyszły na jaw

Warto jeszcze raz przypomnieć, że październikowa ubiegłoroczna hucpa na koszt podatnika obnażyła rzeczywiste zamiary grupy radnych. Współodpowiedzialni za nieudaną i nieuczciwą grę w kampanii, która stała się wypadkową oszustwa, niezadowolenia i politycznego niespełnienia, mogą czuć się ci, którzy wtórowali, przyklaskiwali lub co gorsza- świadomie rozpowszechniali pewnego rodzaju informacje, o czym informowaliśmy na naszych łamach.

Współtwórczyni referendalnej kaszany desperacko próbuje szwindlować w umysłach obywateli.

Radna Żychowska, która w wyborach samorządowych w 2018 roku uzyskała 194 głosy do Rady Miejskiej w Jedliczu była i jest jedną z zagorzałych zwolenniczek odwołania Jolanty Urbanik przed upływem kadencji.

Istnym zaangażowaniem w referendalną kampanię wykazała się właśnie radna Żychowska, gdzie jak się później okazało, w jej okręgu wyborczym spośród 495 uprawnionych jedynie… 69 opowiedziało się za odwołaniem burmistrza. Tak fatalny wynik w okręgu radnej z Borku nie przeszkodził spłodzić wpisu o treści: -Wynik świadczy jak „Urbanikowa” słabym jest gospodarzem gminy.- napisała radna w mediach społecznościowych, w typowym dla siebie stylu- bez odrobiny szacunku dla funkcji zaufania publicznego; podając wybiórczo dane w ogólnej liczbie 1567 osób, wśród których nie ma tzw. zadeklarowanych przeciwników Jolanty Urbanik.

Anatomia władzy i lekcja pokory

Fakt, że referendum tylko po stronie wydatków z budżetu gminy kosztowało nas 35 909,31 zł jest niezaprzeczalny niemniej to, co napawa optymizmem, to bowiem inny fakt: Wszyscy wyszliśmy z tej lekcji bogatsi o wiedzę. Referendum było więc swoistym sprawdzianem, którego wyniki jak na dłoni pokazały bardzo wiele. Przede wszystkim to, że odwrotnie proporcjonalne do klęski radnych jest zwycięstwo mieszkańców. Ubiegłoroczne referendum powinno być swoistą lekcją pokory. Zwłaszcza dla jego inicjatorów. Tak jednak nie jest, a przynajmniej nie dla wszystkich.

Zacietrzewienie

Choć od ujawnienia oficjalnych wyników, rzetelnej analizy i zdemaskowania rzeczywistych zamiarów politycznej operacji w samorządzie minęły już cztery miesiące, nie ustaje ona w tzw. odwracaniu kota ogonem. Dlaczego radna pogubiła się w zeznaniach?

Radna Żychowska w rozmowie z naszym źródłem przyznała, że kwota, która została poniesiona na wydatki związane z referendum mogłaby zostać w budżecie gminy, gdyby burmistrz należycie wykonywała swoje obowiązki, realizowała uchwalony budżet i obietnice wyborcze, ale twierdzenia radnej Wenencji Żychowskiej mijają się z prawdą. Głównie z uwagi na fakt, że to własnie m.in. decyzją radnej Żychowskiej Rada Miejska w Jedliczu podjęła taką, a nie inną uchwałę. Żychowska była również jej inicjatorem. Ponadto, w przeciwieństwie do poprzednika, burmistrz Urbanik słynie z tego, że nie składa tzw. wyborczych obietnic, ale konsekwentnie dąży do realizacji wyborczego programu- co zapowiadała jeszcze w roku 2014 i przypominała w 2018. Co do kwestii związanych z budżetem. Możemy być spokojni, gdyż pieczę nad jego oceną sprawuje niezależny organ kontrolny- Regionalna Izba Obrachunkowa. Wobec powyższego nie kierują nią żadne przesłanki polityczne, ale względy obiektywne. Pracują tam eksperci z wieloletnim doświadczeniem i rozległą wiedzą.

Stoi murem za…

Radna Żychowska od początku stoi murem za wiceprzewodniczącym rady, który bardzo szybko się zdemaskował i lotem błyskawicy okazało się jakie są prawdziwe zamiary zorganizowania referendum przez grupę radnych- o czym już informowaliśmy w artykule: Referendum: awantura i oszustwo inicjatorów. „Polityczna hucpa na koszt podatnika” [ANALIZA]. 

Co raz częściej też jesteśmy świadkami żywotnych przykładów wewnętrznych sporów między radnymi, o których również informowaliśmy: Radny Twaróg przerywa milczenie i formułuje zarzuty pod adresem… radnego z Potoka. Mamy komentarz radnego oraz Radny Tomasz Lisowski obnażył kłamstwa wiceprzewodniczącego. Jest audio-zapis tej rozmowy.

Prawda broni się sama

Pamiętamy jak radna Żychowska zawnioskowała do przewodniczącego o przerwanie dyskusji i podjęcie głosowania, po mimo, że na swój głos oczekiwały jeszcze następne osoby, o czym informowaliśmy na naszych łamach początkiem lutego: Kto w radzie jest kim lub kto kimś chciałby zostać? Historia zatoczyła koło.

Czy w obliczu niewygodnej dla niektórych prawdy, gdzie zaczynają się dziać rzeczy bezprecedensowe- skłonni jesteśmy na tolerowanie tak bezprzykładnych aktów desperacji przez osoby pełniące funkcje publiczne? Z całą pewnością nie. Do tematu będziemy wracać na naszych łamach.

(rn)