Kazimierz Zima: “Nic co jedlickie, nie jest mi obce!”

Zostawiłem tu cząstkę siebie. Spędziłem najlepsze lata swojej pracy. Mam tu wielu przyjaciół.  Z tą gminą łączą mnie przede wszystkim dobre wspomnienia, ale nie da się zapomnieć też o tych przykrych doświadczeniach. Historii nie da się zmienić, choć niektórzy z uporem maniaka walczą o to, aby ją zakłamywać i niszczyć to, co zostało zbudowane przez ludzi, którzy pracują dla naszego wspólnego dobra.

Uważam, że w życiu, tak jak i w sporcie- powinno się grać „Fair Play”.

Mam bardzo miłe wspomnienia z Jedlicza, ale nie da się zapomnieć o tym co przykre. Na swojej drodze spotkałem również osoby, które zagrywały jak to się mówi w boksie „poniżej pasa”. Mam bardzo złe wspomnienia związane z pracą z poprzednim burmistrzem Zbigniewem Sanockim. Mogę ze śmiałością powiedzieć, że nie wykorzystał on swojej szansy jako człowiek. Używał do celów politycznych dorobek społeczny znanych i szanowanych w środowisku ludzi. W tym także moje nazwisko i moją osobę. Choć od jakiegoś czasu historia była zakłamywana  lub jak to inaczej można określić, lepiej przemilczeć niepomyślne fakty, np. że to Kazimierz Zima tworzył jedlicki MUKS i zostawił w nim kawałek serca, to mam głęboką satysfakcję, że dzieci i młodzież rozwijają tu swoje talenty. I to daje mi największą radość.

Do końca życia nie zapomnę rozmowy w gabinecie zastępcy burmistrza…

Na rozmowie w gabinecie u zastępcy burmistrza byliśmy ja i moja koleżanka z pracy, która była dyrektorem szkoły podstawowej, później razem ze mną została odwołana. Nie zapomnę… jak to człowiek dla celów politycznych może, w taki sposób traktować również swoją koleżankę. Było mi przykro. Miałem już w pewnym momencie z tego gabinetu wyjść. Nie mogłem słuchać jak można tak traktować koleżankę z pracy. Ale to nie jest miejsce żeby wchodzić w szczegóły tej rozmowy bo wstydem jest o tym pomyśleć, a nie dopiero mówić publicznie. To nie jedyna przykra rozmowa z tym gabinecie. Ale wiem, że to właśnie pan Sanocki wysługiwał się ludźmi. Nie wszyscy dali się wykorzystywać, ale Piotr Rostek wykonywał polecenia czy jak to niektórzy określali “rozkazy”.

Wykonywał polecenia

Nigdy też nie zapomnę takiej sytuacji, kiedy Piotr Rostek zmusił pracownika urzędu do robienia mi zdjęć. Nie wiem do końca w jakim celu, ale myślę, że aby mnie ośmieszyć. Pani, która pracowała w urzędzie przyznała, że to zastępca burmistrza kazał jej robić mi zdjęcia. Do tej pani, która robiła mi zdjęcia nie miałem żalu. Wiedziałem, że to była robota Sanockiego, rękami Rostka. Kobieta odeszła jednak z pracy. Wyznała, że nie chce z takimi ludźmi pracować.

W geście protestu podarłem zaproszenie

Pamiętam też doskonale sytuację, jak dowiedziałem się, że pan burmistrz Sanocki ma być patronem nad wydarzeniem harcerskim. Było mi bardzo przykro. W geście protestu podarłem zaproszenie bo uważałem, że ktoś kto taki nie powinien patronować uroczystościom harcerskim, patriotycznym.

Powiedział mi kiedyś w gabinecie

Dyrektorze jak chcesz mieć coś na nauczycieli, to ich nagrywaj, będziesz miał dowody. Uważam, że burmistrzem się tylko bywa, a człowiekiem się jest. Każdy ma prawo popełniać błędy, ale trzeba umieć uderzyć się w pierś.

Wracam tu często, mam wielu przyjaciół

Całe szczęście to tylko odosobnione przypadki osób, które wspominam negatywnie, a w Jedliczu mam mnóstwo przyjaciół, z którymi do dzisiaj utrzymujemy kontakty, spotykamy się, rozmawiamy także o sprawach ludzi, sportu. Zostawiłem tu cząstkę siebie. Mogę powiedzieć, że nic co jedlickie, nie jest mi obce. I chodź mieszkam po sąsiedzku, w innej gminie, wracam tu często.

Wracam tu jak do domu…

To środowisko, Ci ludzie, są mi bliscy. W latach 1999-2003 pełniłem funkcję dyrektora Gimnazjum, a później do 2008 roku, funkcję dyrektora Zespołu Szkół Publicznych w Jedliczu. Uczniowie mojej szkoły zdobywali wysokie miejsca nie tylko w nauce, ale i w zawodach sportowych. Jak już wspomniałem, jestem założycielem Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego “Podkarpacie” Jedlicze, od wielu lat działałem w nim społecznie. Pozyskiwałem sponsorów, dzięki czemu szkoła dysponowała sprzętem i potrzebnymi pomocami naukowymi. Moi wychowankowie odnosili i odnoszą sukcesy w zawodach ogólnopolskich i za granicą w tym na olimpiadach. Odkryłem talent wielu sportowców. Wiedząc, że dyrektorem się bywa, a człowiekiem się jest- wszystkich traktowałem z szacunkiem.

Apeluję do pana Juszczaka

Skończcie ten kabaret. Na miejscu pana dzisiaj wycofałbym swoją kandydaturę, bo to wstyd jest, żeby takich ludzi mieć wokół siebie, a zwłaszcza z takimi ludźmi tworzyć komitet. Wszystko przemija, ale pamięć ludzka będzie trwała długo, a historia to wszystko zapisze.