Młoda działaczka poczuła się pomówiona. Na redakcję Jedlicze24 nasłała prawnika

W środę (10.01), kilka minut przed godz. 16, do naszej redakcji zadzwonił telefon. Byłem zdumiony kiedy próbowano sugerować mi usunięcie felietonu pt. “Kiedy polityka próbuje wchodzić do kościoła”. Tym bardziej, że osoba po drugiej stronie przedstawiła się jako radca prawny (z Cieszyna- woj. śląskie). Twierdziła, że tekst narusza dobra osobiste jej klientki. To miłe, kiedy teksty publikowane w lokalnym portalu wzbudzają zainteresowanie, nie tylko wśród lokalnej społeczności, ale jak się okazuje, docierają także w różne zakątki kraju.

Wbiło mnie w fotel, kiedy podczas rozmowy telefonicznej, usłyszałem nazwisko rzekomo dotkniętej tekstem klientki Pani mecenas. Miałem wrażenie, że mocodawczyni tylko fragmentarycznie przedstawiała swojemu pełnomocnikowi faktyczny obraz sytuacji. Być może radca prawny dowie się o jej szczegółach właśnie z tego artykułu, notabene tego samego autora, który pozwolił sobie, “naruszyć” niespotykaną wśród osób funkcjonujących w przestrzeni publicznej i pretendujących do pełnienia istotnych funkcji publicznych, wrażliwość na krytykę prasową.

Przypuszczam, że młoda, energiczna działaczka Pani Lidia Lipka, uruchomiła całą machinę, nie z tego powodu, że nie przeczytała felietonu ze zrozumieniem albo nie ma pojęcia czym jest taka forma publicystyki, ale właśnie z powodu niespotykanej nadwrażliwości na krytykę. Nie da się angażować w działalność społeczną przy jednoczesnym angażowaniu instrumentów prawnych na osoby, które mają prawo do krytyki zagwarantowane w Konstytucji RP.

Zastanawiam się skąd u osoby pełniącej funkcję publiczną, skłonności do angażowania naporu prawnego na dziennikarza, który w dosyć specyficznym rodzaju publicystyki, pozwolił sobie na odrobinę subiektywizmu i nutkę felietonowej uszczypliwości.

Jeżeli jednak Pani poczuła się urażona, poprosiłem o przesłanie wiadomości na adres e-mailowy redakcji. Otrzymaną w całości zamieszczam. Oto jej treść:

—————————–

Witam Panie Tomaszu,

W nawiązaniu do rozmowy telefonicznej działając w imieniu Pani Lidii Lipki wnoszę o zamieszczenie w portalu przeprosin za zawarte w felietonie “Kiedy polityka wchodzi do kościoła” pomówienie jakoby moja Klientka z premedytacją pominęła w podziękowaniach osoby, które pomogły w przygotowaniu Orszaku Trzech Króli w Jedliczu, a także w zakresie stwierdzenia iż wygłoszone podziękowania były uprzednio przygotowane w zakresie selekcji nazwisk, które się w nich pojawią.

Nadto wnoszę o śledzenie komentarzy publikowanych pod artykułem w zakresie naruszenia godności osobistej mojej Klientki i na bieżąco dokonywanie selekcji treści oraz udostępnienie danych osobowych autora artykułu (imię i nazwisko oraz adres) celem podjęcia dalszych działań.

Odpowiedź proszę przesłać drogą mailową.

Z poważaniem
—
Kinga Osak
Radca Prawny

—————————–

Kiedy otrzymałem powyższą wiadomość, nie byłem jeszcze pewien, że Pani mecenas posiada stosowne umocowanie prawne w postaci pełnomocnictwa od swojej klientki. W gruncie rzeczy nie byłem przekonany, że Pani Lidia zdecydowała się wystąpić na drogę prawną. Poprosiłem więc o przesłanie skanu dokumentu, bo być może wdarło się jakieś nieporozumienie, ale po kilku godzinach otrzymałem skan pełnomocnictwa.

Proszę wybaczyć, ale wiadomość przesłana do redakcji przez Panią mecenas, nie tylko może świadczyć o niebotycznej fantazji, ale o szukaniu przysłowiowej dziury w całym. Z e-maila który trafił na naszą skrzynkę wynika jasno, że ma Pani pełną świadomość, iż jest to felieton. Jestem przekonany, że przed podjęciem kontaktu z redakcją, Pani mecenas przeczytała felieton ze zrozumieniem i podobnie jak jej mocodawczyni, wie doskonale czym jest taka forma publicystyki.
Jednak na wszelki wypadek, w kilku zdaniach odniosę się do e-maila przesłanego przez panią mecenas do naszej redakcji:

1) Pani mecenas twierdzi, że jej klienta została pomówiona jakoby: (zacytuję fragment maila do redakcji) “z premedytacją pominęła w podziękowaniach osoby, które pomogły w przygotowaniu Orszaku Trzech Króli w Jedliczu”

Ad. 1) Nie ma mowy o żadnym pomówieniu, a już na pewno nie klientki Pani mecenas. Z prostego powodu: Powyżej zacytowane zdanie, które znalazło się w wiadomości przesłanej do redakcji przez Panią mecenas, w tekście felietonu po prostu nie padło!

W felietonie napisałem: “Przykre jest tylko to, że przed Orszakiem, w trakcie, jak i po, z premedytacją, pominięto osoby, które pomagały przy jego organizacji.” Nie chodzi przy tym, by wygłaszać peany w postaci oklepanych podziękowań słownych. Najlepszym podziękowaniem byłoby przede wszystkim zamieszczenie w pustych miejscach na plakacie Orszaku, pod wymownym hasłem, które dumnie niosła na piersiach także klientka Pani mecenas: “Bóg jest dla wszystkich”, wszystkich współorganizatorów! I od tego należało by zacząć.

2) Twierdzi Pani, że Pani klientka została pomówiona w zakresie stwierdzenia, iż (zacytuję fragment maila do redakcji): “wygłoszone podziękowania były uprzednio przygotowane w zakresie selekcji nazwisk, które się w nich pojawią.”

Ad. 2) Chcę podkreślić, że takie zdanie w felietonie również nie padło! Autor felietonu zastanawia się: “Ciekaw jestem kto dokonywał selekcji nazwisk w podziękowaniach?”. Zastanawiam się więc dlaczego Pani klientka mogła poczuć się tym urażona.

PS. W powyższym artykule pozwoliłem sobie przyjąć grzecznościową formę “per Pani”, ale Droga koleżanko Lidio, zamiast oburzać się i szukać pretekstu do sporów, pozwól, że udzielę Ci kilku wskazówek. Działasz w przestrzeni publicznej. Starasz się robić różne dobre rzeczy. Musisz się jednak liczyć z tym, że Twoja działalność i Twoje czyny będą nie tylko nagradzane, ale i oceniane. Poświęć więc trochę czasu na autorefleksję, a być może z czasem z tych krytycznych uwag wyciągniesz konstruktywne wnioski na przyszłość.

Redaktor naczelny,

Tomasz Słowik